.เบิ๊ดฮักอ้าย แล้วบ๋อหล่า จั่งได่หลั่น คำจา
จั่งได่หว่า ระหว่างเฮา เซากัน เพียงนี่
หลายปี ที่เฮานั่น เคียงกัน ฟันฝ่า
กว่าสิมา ฮอดมื้อนี่ ลืมแล้วตี้ แก่นใจ...
...พอลืมตา อ้าปากได่ ใด๋จั่งหว่า สิขอถอย
ใด๋จั่งหว่า สิเชาคอย บ่ต่อฝัน คือวันกี้
มื้อที่เฮา หนีบ้าน มาทำงาน ในเมืองใหญ่
..น้องเว้าเทิง รถไฟ
หว่าบ่ตาย บ่จากอ้าย จำบ่ได้ แล้วชั่นบ๋อ..หล่าเอย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น